Z pewnością marzeniem każdego miłośnika marihuany jest chociaż raz w życiu spróbowanie pierwszej klasy, marokańskiego haszyszu. Owszem, w Europie jest on dostępny, ale wszyscy wiedzą, że nie ma on nic wspólnego z oryginałem, gdyż sami Marokańczycy niechętnie dzielą się swoim najlepszym produktem z innymi i haszysz, który trafia do konsumenta w Europie jest po drodze tak rozrabiany i chrzczony, że niewiele ma wspólnego ze swoją pierwotną wersją.
Niewiele osób zdaje sobie sprawę, że sama produkcja haszyszu wcale nie jest taka trudna, jakby się to mogło wydawać, i z pomocą kilku prostych przedmiotów, które każdy ma w swoim domu, można zrobić pierwszorzędny haszysz. Wszystko na temat haszyszu, jego pochodzenia i metod jego produkcji znajdziesz poniżej, więc serdecznie zapraszamy do lektury.
Co To Jest Haszysz?
Haszysz (z arabskiego حشيش, ḥašīš), zwany również jako hasz, shit, dope lub chocolate, to żywica pozyskiwana z części roślin żeńskiej rośliny konopi i prasowana w płyty lub bloki. Jest to rodzaj ekstraktu z cannabisu, który jest zdobywany poprzez oddzielenie gruczołów żywicznych, czyli trychomów, od reszty rośliny. Haszysz powstaje poprzez oddzielenie tych włosków od pąków, liści i łodyg rośliny. Następnie tak pozyskane trychomy są podgrzewane i prasowane w celu utworzenia silnej, skoncentrowanej formy konopi.
Trychomy to malutkie, podobne do drobnych kryształków na włoskach gruczoły żywiczne, występujące na całej roślinie konopi, a w szczególności na kwiatach. Cząstki te zawierają najwyższe stężenie cannabinoidów, takich jak THC i CBD, a także terpeny, które nadają roślinie charakterystyczny aromat.
Mały lub nieco większy kawałek tego produktu w slangu jest nazywany „Piece”. Kwiatostany rośliny żeńskiej są wykorzystywane głównie do produkcji wysokiej jakości haszyszu, ponieważ zawierają znacznie więcej gruczołów żywicznych niż inne części rośliny.
W międzyczasie wyrażenie to stało się tak niezależne, że słowo piece lub faktycznie błędne pokój jest często używane jako synonim słowa haszysz, tzn. niezależnie od ilości, produkcji i formy. Piece jest prawdopodobnie najczęstszym synonimem haszyszu i pierwotnie było to żargonowe określenie komercyjnej ilości tłoczonej żywicy roślinnej. Określany tak kawałek haszyszu jest oddzielany od oryginalnych bloków, sprzedawany jako taki konsumentom, następnie kruszony na gorąco, a w regionie europejskim zwykle mieszany z tytoniem i palony.
Ostatnio coraz częściej pojawia się również błędna pisownia Peace (czyli po angielsku pokój), która prawdopodobnie powstała w wyniku błędu, przede wszystkim z powodu tej samej homofonii słów piece i peace, lub też z powodu słabego efektu po spożyciu konopi, który wywołuje uczucie wewnętrznego spokoju.
Zazwyczaj gotowy haszysz jest dostępny w prasowanych blokach o różnych kolorach. Haszysz wyższej jakości będzie zazwyczaj złotobrązowy, natomiast haszysz niższej jakości będzie nieco zielony, ze względu na fakt, że zawiera więcej materiału roślinnego. Jest on też o wiele silniejszy od samych konopi indyjskich, ponieważ zawiera więcej cannabinoidów w mniejszej masie. Czysty haszysz, mimo pochodzenia od tego samego materiału źródłowego, jest silniejszy niż marihuana. Fakt ten sprawia, że haszysz jest bardzo popularny wśród konsumentów. Niektórzy początkujący użytkownicy opisują spożywanie haszyszu jak pierwszy haj po zapaleniu pierwszego jointa.
Tak zwany „standardowy” haszysz (zwany również „europlate”), który jest dostępny głównie w Europie Środkowej, jest zazwyczaj dość suchy i ma kolor od średnio-brązowego do zielonego i często zawiera mnóstwo innych dodatków, takich jak piasek, kurz, tłuszcz, części opadowe rośliny marihuany, zioła, damianę (taki kwiatek) lub (rzadko) hennę. W związku z tym ten europejski haszysz nie jest znacząco silniejszy od marihuany.
Haszysz, ze względu na swoje, głównie relaksujące działanie, jest zaliczany do grupy łagodniejszych narkotyków psychoaktywnych. Ogólne właściwości tego narkotyku są zaliczane do tych cannabisu, właściwości samej rośliny to właściwości rośliny konopi. Haszysz jest najczęściej palony (w fajkach lub jointach), ale jest również spożywany w jedzeniu lub napojach.
Głównym składnikiem dobrego haszyszu są gruczoły żywiczne rośliny konopi indyjskich, oddzielone od pozostałych ścinek rośliny cannabisu. Ekstrakt ten nazywa się kief i jeszcze ma dość mało wspólnego z haszem.
Kief jest tylko wyciągiem z rośliny konopi. Aby wydobyć z niego haszysz, potrzeba ciepła i nacisku. Przez to zmienia się smak, konsystencja, a także moc. Jakość haszyszu zależy od użytego materiału. Można używać zarówno pąków, jak i resztki rośliny po zbioru plonów, przy czym podczas zbioru warto posortować sobie sadzonki według ich mocy. W ten sposób mogą być produkowane 2 rodzaje haszyszu.
Niektóre metody produkcji haszyszu mają tysiące lat i były przekazywane z pokolenia na pokolenie. Haszysz jest produkowany różnymi metodami, ale zawsze całkowicie naturalnie i bez użycia chemikaliów. Przesiewany haszysz jest zazwyczaj twardszy i bardziej zwarty niż haszysz ręcznie ścierany, ponieważ często jest prasowany mechanicznie.
Kraje Produkcji Haszyszu i Jego Rodzaje
Około 70 % europejskiego haszyszu pochodzi z Maroka, gdzie konopie uprawiane są głównie w górach Rif na północy kraju, na obszarze o powierzchni ok. 250.000 hektarów. Maroko eksportuje około 3.000 ton haszyszu rocznie. Szacuje się, że około 200.000 rolników i ich rodzin, czyli około 1 miliona Marokańczyków, zarabia w ten sposób na życie. Reszta haszyszu pochodzi z innych krajów i coraz częściej z samej Europy.
Produkcja haszyszu w Maroku i w Europie odbywa się przy użyciu sit o określonym rozmiarze oczek, przy pomocy których oddziela się trychomy (te składniki roślin, które zawierają najwięcej żywicy, a tym samym THC) od pozostałych części roślin. Urządzenia do przesiewania powszechnie stosowane w Europie do produkcji haszyszu to Handhashmaker, Bubble-Bag i Pollinator. Otrzymany proszek żywiczny nazywany jest kiefem i jest z niego prasowany haszysz. Lekko sprasowany kief nazywany jest również pyłkiem, polm lub pollum, nie zawiera on jednak pyłku kwiatowego.
Biura ONZ ds. Narkotyków i Przestępczości (UNODC) w 2010 roku ustaliło, że Afganistan, oprócz tego, że jest największym na świecie producentem opium, jest także największym producentem haszyszu. Według badań UNODC, w Afganistanie na jeden hektar pola przypada 145 kilogramów wyprodukowanego haszyszu. Natomiast w Maroku, które jest największym krajem uprawiającym konopie indyjskie na świecie, liczba ta wynosi tylko 40 kilogramów na hektar.
Rośliny holenderskie (błędnie nazywane „genetycznie manipulowanymi konopiami”) są obecnie bogatsze w THC niż rośliny pochodzące z tradycyjnych obszarów upraw ze względu na prace hodowlane; jednak zazwyczaj trafiają one na rynek tylko jako marihuana. Niemniej jednak haszysz również jest oferowany w holenderskich Coffee Shopach, zarówno do palenia, jak i do jedzenia w ciastkach.
W dawnych czasach w Azji Środkowej przewodnicy karawan podobno podawali swoim wielbłądom kawałki haszyszu, gdy nadciągały burze piaskowe, aby je uciszyć i uspokoić, przez co nie szalały.
Haszysz występuje w szerokiej gamie odmian, kolorów i konsystencji. Częściowo, jego pochodzenie można wywnioskować z koloru. Czarny haszysz był często importowany z Afganistanu („Czarny Afgan”), Nepalu, Indii lub innych krajów Azji Środkowej i Południowej. Czerwony haszysz („Czerwony Libańczyk”) jest często produkowany w Libanie, zielony w Turcji (trudno dostępny w Europie), a najbardziej rozpowszechniony w Europie pochodzi z Maroka i ma przeważnie kolor od jasnego do ciemno brązowo-zielonkawego. Otrzymuje on swój kolor z różnych rodzajów marihuany i różnych sposobów przygotowania:
„Czarny Afgan” jak również inne czarne odmiany (z Nepalu, Indii, Pakistanu itd.) otrzymuje się przez ręczne ścieranie żywicy z rosnącej jeszcze rośliny. Po starciu jego kolor jest jeszcze zielony i staje się ciemniejszy dopiero po długim i dokładnym ugniataniu.
Rośliny, z których otrzymuje się „Czerwonego Libańczyka” pozostawia się na polu do momentu, gdy gruczoły żywiczne osiągną pełną dojrzałość i nabiorą złoto-czerwonego do czerwonawego koloru. Następnie całe rośliny zostają odcięte tuż nad ziemią i są oklepywane / obstukiwane w skrzyniach lub pojemnikach. Dojrzałe gruczoły żywiczne bardzo łatwo odłamują się od rośliny, opadają na ziemię, a następnie są ściskane w tzw. krążki (pucks).
Marokański haszysz, „Zielony Turek”, jest bardzo podobny do Czerwonego Libańczyka, z tą różnicą, że rośliny są zbierane z pola niedojrzałe, a potrząsanie lub ostukanie odbywa się w wielu etapach (przesiewanie), co daje w rezultacie wiele poziomów jakości od najlepszego haszyszu Zero-Zero do Standardowego, europejskiego.
Jak Sprawdzić Jakość Haszyszu?
Rozpoznanie efektów i jakości haszyszu może okazać się nie lada wyzwaniem. W przeciwieństwie do haszyszu, kwiaty marihuany mają kilka charakterystycznych cech, które mogą świadczyć o jej mocy i jakości. Obejmuje to, na przykład, aromat lub liczbę trychomów. Chociaż haszysz nie ma tak wyraźnych cech, istnieją sposoby i środki na ocenę jego jakości.
Szukając wysokiej jakości haszyszu, w pierwszej kolejności ważne jest, aby wiedzieć, co w ogóle mamy przed sobą. Ręcznie ścierany haszysz jak i przesiewany na sucho przez sito mają różne właściwości i trzeba je wszystkie traktować jednakowo. Jednak w przypadku każdego rodzaju haszyszu priorytetem jest sprawdzanie zapachu. Dokładniej mówiąc, wysokiej jakości i świeży haszysz wyróżnia się specjalnym zapachem.
Jeśli produkt nie jest całkowicie suchy, stęchły i zepsuty zapach, to świadczy to o złej jakości. Dotyczy to zwłaszcza odmian ręcznie ścieranych i haszyszu Ice-O-Lator. Zbyt silny zapach tworzywa sztucznego może również wskazywać na zanieczyszczony produkt.
Po Czym Wizualnie Rozpoznać Wysokiej Jakości Haszysz?
Ważne jest, aby wiedzieć, że istnieją różne rodzaje haszyszu, wszystkie ze swoimi własnymi cechami. Najbardziej znaną odmianą w Coffee Shopach jest haszysz z przesiewania na sucho. Ten rodzaj haszyszu wytwarzany jest poprzez usunięcie liści, dzięki czemu trychomy są oddzielane od reszty. Rezultatem jest kief lub kiff, który jest następnie prasowany w haszysz.
Wygląd wysokiej jakości haszyszu z przesiewu na sucho może się znacznie różnić. Na ogół jest on jasnobrązowy i ma piaskową strukturę. Mimo to, mocno sprasowane wariacje mogą wydawać się raczej ciemnobrązowe, lśniące i twarde.
Przy mocno sprasowanym haszyszu z suchego przesiewu, gdy się go rozkruszy, powinien być widoczny jasny blond-brązowy kolor. Najlepiej, żeby haszysz był miękki i ciepły. Niemniej jednak, suchy przesiew, zwykle pochodzący z Libanu, może mieć raczej czerwonawy odcień.
Ręcznie ścierany haszysz jest drugą najpopularniejszą odmianą w holenderskich Coffee Shopach. Zazwyczaj pochodzi on z Afganistanu, Indii lub Pakistanu. Haszysz ten otrzymuje się przez pocieranie pokrytych żywicą części rośliny w dłoni, w celu wyizolowania lepkiej żywicy. Przed spożyciem lub sprzedażą natychmiast formuje się go w kulki.
Powinien on być miękki i mieć czarny lub brązowawo-czarny kolor. Wewnątrz haszysz powinien być miękki i mienić się brązem lub zielenią. Zbyt zielonkawy kolor może wskazywać na pozostałości materiału roślinnego. Jak wspomniano wcześniej, wysokiej jakości ręcznie ścierany haszysz powinien być twardy w niskich temperaturach i wraz ze wzrostem temperatury stawać się coraz bardziej miękki i cieplejszy.
Niemniej jednak haszysz, który jest bardzo kleisty i miękki, szczególnie w niskich temperaturach, może wskazywać na użycie dodatkowego oleju w celu zwiększenia masy produktu. Należy również zwracać uwagę na miękką, białą pleśń, która może się pojawić w przypadku niewłaściwego utwardzania.
Innym rodzajem haszyszu, który ma znaczne różnice w jakości jest Ice-O-Lator. Chociaż ten rodzaj haszyszu nie jest tak powszechnie dostępny, to wiele lokalnych Coffee Shopów może mieć go w sprzedaży w formie prasowanej lub nieprasowanej.
W formie niesprasowanej ma on jednolitą barwę i wygląda na błyszczący oraz pudrowy. Z powodu koagulacji proszku mogą tworzyć się małe pęcherzyki. Z kolei w formie prasowanej powinien mieć on kolor jasnobrązowy lub ciemnobrązowy. Ponadto jego konsystencja jest zazwyczaj miękka i jest on lekko lepki.
Całkowicie stopione gatunki w temperaturze pokojowej zwykle zachowują swój kształt i lepkość. Nie ma potrzeby wskazywać na niezwykle silny efekt. Natomiast odmiany lżejsze mogą być twarde z powodu resztek materiału roślinnego. Nie jest to jednak automatycznie oznaka złej jakości.
Bąbelkowy Test: Czy Twój Haszysz Jest Wysokiej Jakości?
Jednym z najlepszych sposobów na sprawdzenie jakości haszyszu jest tak zwany bąbelkowy testu. Polega on na lekkim przypaleniu kawałka haszyszu. Haszysz wysokiej jakości, a raczej żywica w nim zawarta zaczyna się dosłownie gotować i puszcza małe bąbelki.
Jednak nawet wysokiej jakości haszysz łatwo się zapala i spala w płomieniu. Jeśli w miejscu, gdzie był przypalany, haszysz jest czarny, może to wskazywać na zanieczyszczenia, które połączyły się już z żywicą. Użycie zapalniczki, w odróżnieniu od zapałki, może zapobiec pojawieniu się czarnych plam.
Jeśli haszysz nie wypluwa bąbelków, może to być oznaką złej jakości lub zanieczyszczeń i oczywiście dużej ilości pozostałości materiału roślinnego. Jeśli jednak bąbelki haszyszu są nieco za duże, może to wskazywać na dodatek dodatkowych olejów.
W rzeczywistości wielu producentów haszyszu musi jeszcze wiele się nauczyć, szczególnie jeśli chodzi o moralność, gdyż świadomie dodają oni do haszyszu oleje, aby osiągnąć właśnie ten efekt. Jeśli połączysz zapach, doświadczenie, wygląd i powstawanie bąbelków, powinieneś być w stanie odróżnić dobry haszysz od złego. Po dodaniu dodatkowych olejków powstaje tłusta powłoka na powierzchni bloku haszyszu i wyczuwalny jest zapach plastiku.
Jakie Chcesz Działanie?
Działanie haszyszu zależy głównie od użytej odmiany konopi. Haszysz z roślin niedojrzałych może mieć inny efekt niż haszysz z roślin dojrzałych, ale nawet haszysz zrobiony z tej samej odmiany może różnić się w działaniu. „Młody” haszysz, który jest wytwarzany z niedojrzałych roślin, często zawiera duży stosunek THC do CBD, jak również silniejszy efekt. Ponadto, jeśli haszysz ma mniej czasu na utwardzanie, może mieć osłabiony efekt, ponieważ mniej THC zmieni się w CBN.
Szczepy sativy wytwarzają bardziej intensywny haj niż indica. Niestety, wiele krajów, w których produkuje się haszysz, doświadcza obecnie pogorszenia genetyki odmian, ponieważ wiele szczepów z nowymi genami zostało sprowadzonych z innych krajów. Dlatego efekt haszyszu jest bardzo trudny do przewidzenia.
Na przykład, jakość haszyszu Ice-O-Lator zależy od wielkości użytego mikronowego sita. Dotyczy to zwłaszcza odmian hybrydowych. Powodem tego jest różna wielkość trychomów u szczepów indici i sativy. Odmiany sativy zwykle mają mniejsze trychomy niż odmiany gatunku indica. Odmiany hybrydowe, czyli mieszanka szczepów sativy i indici, posiadają trychomy w obu rozmiarach. Może to doprowadzić do oddzielenia dużych trychomów od mniejszych w trakcie procesu produkcji haszyszu.
Jak Zrobić Haszysz w Domu?
Haszysz robi się poprzez oddzielenie trychomów od wysuszonych sadzonek konopi indyjskich. Oddzielone w ten sposób trychomy stworzą drobny pył (potocznie zwany kiefem), który zostaje podgrzany (opcjonalnie), a następnie ściśnięty w blok w celu uzyskania haszyszu.
Poniżej pokażemy Ci kilka najpopularniejszych sposobów robienia haszyszu. Pamiętaj, że cała roślina jest pokryta włoskami (trychomami), więc nie krępuj się używać wszystkiego, od pąków po liście i łodygi.
Narzędzia do Produkcji Haszyszu
Produkcja haszyszu w Maroku i Europie odbywa się przy użyciu sit o określonym rozmiarze oczek, przy pomocy których trychomy (te składniki roślin, które zawierają najwięcej żywicy, a więc i THC) są oddzielane od pozostałych części roślin. Urządzenia do przesiewania powszechnie stosowane w Europie do produkcji haszyszu to Hand-hash-maker, Bubble-Bag, Ice-O-Lator i Pollinator.
Proszek żywiczny otrzymywany przez przesiewanie na sucho nazywany jest kiefem (kiffem) i zazwyczaj jest prasowany w haszysz. Lekko sprasowany kief nazywany jest również pyłkiem, polmem lub pollum, ale nie zawiera pyłku kwiatowego. Haszysz wyprodukowany za pomocą „Bubble Bags“ albo „Ice-O-Latora“ poprzez przesiewanie marihuany w lodowatej wodzie ma szczególnie wysoką zawartość składników aktywnych, jednak wydajność tych metod jest znacznie niższa niż w przypadku przesiewania na sucho.
METODA 1: PRODUKCJA HASZYSZU PODCZAS ZBIORU PLONÓW – RĘKAWICZKI
Każdy grower to zna. Przy zbiorze marihuany, ręce i narzędzia są obklejone lepką żywicą z roślin. Pokrywa ona wszystko, co ma kontakt z pąkami. Jest to tak zwany „finger hash”. Z tego powodu podczas zbiorów najlepiej jest zakładać lateksowe rękawice. Jeśli rękawiczki są pokryte naszym haszem, można go dość łatwo z nich usunąć. Wystarczy je umieścić w zamrażarce. Zimno sprawia, że haszysz staje się kruchy i przestaje się kleić. Można go wtedy łatwo ściągnąć z rękawiczki.
Dzięki temu przy zbiorze otrzymujemy niewielką próbkę naszej uprawy, którą można natychmiast wypróbować. Nie należy jednak lekceważyć efektu takiego finger hashu. Ta forma haszu jest najsilniejsza, więc należy zachować ostrożność przy jego spożyciu.
METODA 2: PRODUKCJA HASZYSZU PODCZAS ZBIORU PLONÓW – POCIERANIE RĄK
Jest to kolejna, prawdopodobnie najłatwiejsza metoda uzyskania haszyszu i nie wymaga użycia praktycznie żadnego sprzętu. Jest ona podobna do poprzedniej metody, tutaj jednak zasadniczą różnicą jest brak użycia rękawiczek. Jest to jedna z najbardziej tradycyjnych metod produkcji haszyszu i nadal jest praktykowana w niektórych regionach Indii i Nepalu.
W Indiach ta metoda zbierania haszyszu jest celowa. Zgodnie z indyjską tradycją, rolnicy odwiedzają rośliny w fazie późnego kwitnienia i pocierają rękoma ich kwiaty. To sprawia, że na dłoniach zbiera się mnóstwo haszyszu, który następnie zbiera się poprzez mocne naciśnięcie kciuka jednej ręki na drugą, a następnie szybkim, szarpiącym ruchem, oderwanie kciuka od ręki, w której zbiera się haszysz.
Następnie hasz jest formowany w małe kulki zwane charas. Charas może być używany jak każda inna forma haszu. Metoda ta jest stosowana głównie w przypadku większych roślin, które nie są zbyt rozgałęzione. Po przetarciu rośliny mogą jeszcze zostać poddane normalnej procedurze suszenia i dalszej obróbce lub spalone.
Zastosowanie tej metody to bardzo czasochłonny proces, który przynosi niewielkie plony. Więc jeśli zdecydujesz się skorzystać z tej metody, przygotuj się na ciężki dzień pracy.
Potrzebne będą:
- Niewysuszone kwiaty marihuany. Nie należy używać suszonej mieszanki marihuany.
- Bardzo czyste ręce.
1. Zanim zaczniesz, dokładnie umyj ręce. Dla uzyskania najbardziej naturalnego i ekologicznego rezultatu używaj bezwonnego i nie pozostawiającego na dłoniach pozostałości mydła.
2. Weź pączek marihuany do ręki i upewnij się, że usunąłeś wszystkie liście i łodygi.
3. Umieść pączek pomiędzy dłońmi i zacznij delikatnie toczyć go kolistym ruchem. Nie wywieraj zbyt dużej presji, aby uniknąć zanieczyszczenia haszyszu cząstkami roślin.
4. Po wewnętrznej stronie dłoni i palców powinna się powoli pojawiać gruba, czarna warstwa żywicy. W zasadzie jest to hasz albo charas. Wystarczy teraz zeskrobać przyklejony do dłoni haszysz na czystą powierzchnię i sprasować go tak, aby utworzył małą kulkę lub blok.
METODA 3: PRZESIEWANIE NA SUCHO
Jest to jedna z najprostszych i najbardziej popularnych form ekstrakcji haszyszu. Polega ona na przesiewaniu mieszanki konopi przez delikatne sito w celu uzyskania silnego kiefa, który następnie jest ściskany w blok.
Aby uzyskać najlepsze rezultaty, należy przez noc zamrozić konopie w torebce z zipem, aby ułatwić oddzielenie trychomów od materiału roślinnego.
Potrzebne będą:
- Marihuana.
- Worki z sitami o różnej gradacji, jakie są dostępne w zestawie Ice-O-Lator.
- Papier do pieczenia.
- Karta do bankomatu.
1. Umieść arkusz papieru do pieczenia na czystej powierzchni, takiej jak stół kuchenny. Aby zebrać kief, papier powinien mieć nieco większą powierzchnię niż sito.
2. Umieść sitko na papierze do pieczenia. Następnie umieść na nim mieszankę marihuany. Upewnij się, że złamiesz wszystkie duże kawałki rośliny.
3. Używaj rąk, delikatnie przesuwając ścinki roślin po sitku. To pomaga oddzielić włoski od materiału roślinnego. Na papierze do pieczenia pod sitkiem powinna być widoczna zbierająca się niewielka ilość kiefu.
4. Kontynuuj przesuwanie ścinków po sitku aż do momentu, gdy ilość kiefu pod spodem wyniesie około 10 do 20% całkowitej ilości zużytych ścinków. Jeśli, przykładowo, używasz 100g ścinek, to powinieneś wyprodukować około 10g kiefu.
5. Kiedy skończysz przesiewać swoje ścinki, czas zebrać i sprasować kief w blok. Zalecamy użycie karty kredytowej, aby uformować ładną kupkę na papierze do pieczenia i po prostu ścisnąć ją w cienki blok haszyszowy.
METODA 4: POLLINATOR – MECHANICZNY BĘBEN
Jest to zdecydowanie najbardziej profesjonalna metoda produkcji haszyszu. Mechaniczne bębny pracują na tej samej zasadzie co metoda przesiewania na sucho, ale cały proces jest automatyczny.
Bęben do pozyskiwania kiefu jest w zasadzie tylko dużym sitem, które po włączeniu obraca się, powodując oddzielenie się trychomów od materiału roślinnego.
Jednak taka wytrząsarka do kiefu, zwana też pollinatorem, która jest używana do tego typu projektów, może okazać się bardzo kosztowna.
Potrzebne będą:
- Sadzonki konopi, najlepiej zamrożone.
- Mechaniczny bęben (pollinator).
Wystarczy umieścić sadzonki w bębnie i nacisnąć włącznik. Bęben będzie się kręcił, powodując ocieranie się konopi o sitko, tworząc bardzo mocny kief.
METODA 5: BUBBLE BAGS
Jest to stosunkowo nowa metoda produkcji haszyszu, wymagająca użycia specjalistycznego sprzętu. Jest to jednak niezwykle skuteczna metoda, która może przynieść wysokie plony. Wiele osób twierdzi, że ta metoda daje najlepszej jakości i najczystszy haszysz.
Potrzebne będą:
- Marihuana.
- Dwa wiadra.
- Woda (najlepiej destylowana, gdyż kranowa zawiera w sobie środki chemiczne, jak np. chlor, który będzie potem zawarty w haszyszu).
- Kostki lodu.
- Drewniana łyżka.
- Worki z sitami o różnej gradacji, jakie są dostępne w zestawie Ice-O-Lator.
1. Umieść marihuanę w wiadrze z dużą ilością lodu (im więcej tym lepiej). Następnie należy dodać tyle wody, aby marihuana była całkowicie zanurzona.
2. Miksuj mieszankę przez około 15 minut. Zimna woda sprawi, że trychomy staną się kruche, a słaby ruch pozwoli im oderwać się, aby mogły dostać się do wody.
3. Na drugie wiadro nałóż worki z sitem. Worki Ice-O-Lator są dostępne w 4 różnych rozmiarach. Umieść je w wiadrze i górną część worków zawiń na krawędź wiadra, aby podczas przelewania nie zsunęły się do środka. Worki umieść w wiadrze w kolejności rosnącej zaczynając od najdrobniejszego sita.
4. Ostrożnie przelewaj mieszankę marihuany do wiadra z sitkami. Odczekaj około 15 minut, aż woda spłynie, a kief osiądzie na dnie.
5. Wyjmij pierwsze sitko z wiadra. Przytrzymaj je nad wiadrem i wylej więcej wody na materiał roślinny, aby wypłukać pozostałe trychomy. Potrząśnij delikatnie sitkiem, pozwól spłynąć wodzie i odłóż sitko na bok.
6. Powtórz ten proces z każdym kolejnym sitkiem. Wszystkie kolejne sitka będą zawierać kief o różnym stopniu jakości. Najwyższej jakości kief znajdzie się w ostatnim wyjętym worku (najdrobniejszym). Powyższe sitka będą zawierać kief nieco niższej jakości.
7. Usuń kief z każdego worka i pozostaw do wyschnięcia na nieprzywierającej powierzchni. Nie należy mieszać ze sobą otrzymanego z każdego sitka kiefu. Po wyschnięciu uformuj każdą kupkę kiefu w kulkę lub blok i ciesz się nim.
METODA 6: ICE-O-LATOR / MIKSOWANIE MIKSEREM
Ice-O-Lator jest ekstraktorem do dalszej obróbki resztek po zbiorze marihuany. Ekstrakcja zimną wodą oddziela kryształy żywicy (trychomy) od liści, dzięki czemu mogą być one przetwarzane. Zestaw Ice-O-Lator składa się z dwóch worków/sitek o różnej grubości (220/70 µm). Przesiewając materiał roślinny 2 razy, otrzymujemy kief wolny od wszelkich zanieczyszczeń.
Dodatkowo dostępne są dwa inne woreczki ekstrakcyjne. „Super Size Crystal” przeznaczony jest do najgrubszych trychomów i ma gradację sita 90µ. „Mini Crystal” przeznaczony jest do najmniejszych trychomów i ma gradację sita 38 µ.
Dzięki situ Super Size Crystal produkt końcowy może być ulepszony albo jeszcze w trakcie wykonywania samej czynności albo później. Za pomocą sita „Mini Crystal” można pozyskać najdrobniejsze trychomy z już przesianych pozostałości roślinnych.
Zamiast kupować taki gotowy zestaw, można użyć kilku prostych przedmiotów, które mamy w domu.
Potrzebne będą:
- Marihuana.
- Woda (najlepiej destylowana).
- Kostki lodu.
- Gotowy zestaw Ice-O-Lator.
- Dwa wiadra.
albo:
- Trzy wiadra.
- Mikser ręczny.
- Worki z sitami o różnej gradacji, jakie są dostępne w zestawie Ice-O-Lator.
- Drewniana szpatułka.
1. Umieść marihuanę razem z wystarczającą ilością wody, aby ją pokryć dużą ilością lodu, w wiadrze lub Ice-O-Latorze.
2. Dodajemy kostki lodu, gdyż zimno sprawia, że gruczoły żywiczne krzepną i dzięki temu można je przesiać.
3. Mieszamy całość mikserem przez 10 – 30 minut, aby stworzyć spienioną mieszaninę.
4. Dodajemy więcej lodu.
5. Odstawiamy na kolejne 15 – 30 minut. Podczas spoczynku odbywa się właściwa ekstrakcja. Im zimniejsza temperatura w wiadrze, tym lepiej!
6. Do drugiego wiadra wkładamy pierwsze sito.
7. Przelewamy do niego wodę z masą roślinną, aż będzie zielona i spieniona. Jeśli cały materiał roślinny nie jest pokryty wodą, należy dodać więcej wody. Masa roślinna może zostać ponownie wykorzystana.
8. Pozostałe sita umieszczamy w trzecim wiadrze, od najdrobniejszego do najgrubszego i powoli wlewamy odsączoną wcześniej zieloną wodę i pozwalamy jej przepłynąć przez sitka. To, co zostało, to brązowo-zielony szlam w sitkach.
9. Osad z dna sita należy zeskrobać szpatułką i pozostawić do wyschnięcia na nieprzywierającej powierzchni. Tutaj również nie należy mieszać ze sobą otrzymanego z każdego sitka kiefu. Po wyschnięciu wystarczy z każdej uzyskanej kupki kiefu uformować kulkę lub blok i się nim cieszyć.
METODA 7: SUCHY LÓD
Kolejną metodą zbierania kiefu jest metoda z użyciem suchego lodu. Jest to tak samo proste jak zbieranie kiefu przez przesiewanie na sucho, ale proces ten jest nieco inny. Suchy lód to nic innego jak dwutlenek węgla w postaci stałej, którego temperatura osiąga około -78,5°C. Chociaż jest to łatwy proces, to należy być niezwykle ostrożnym, gdyż taki lód powoduje bardzo bolesne poparzenia skóry. Dobrze jest więc zainwestować w parę grubych rękawic.
Potrzebne będą:
- Marihuana.
- Suchy Lód.
- Grube rękawice.
- Worki z sitami o różnej gradacji, jakie są dostępne w zestawie Ice-O-Lator.
- Wiadro, najlepiej z pokrywką.
1. Umieść worek z sitem we wiadrze.
2. Następnie umieść w nim marihuanę.
3. Suchy lód pokrusz na mniejsze kawałki, aby mógł wejść w kontakt z większością materiału roślinnego.
4. Jeśli masz pokrywkę, nakryj nią wiadro i energicznie całością potrząsaj. Przez sitko od razu będzie spadać do wiadra proszek, czyli kief, który wystarczy zebrać.
5. Teraz, gdy kief jest już zebrany, następnym krokiem jest jego sprasowanie.
Jak Zrobić Haszysz z Pozyskanego Kiefu?
Niektóre z metod, którym przyjrzeliśmy się powyżej (jak przesiewanie na sucho i metoda mechanicznego bębna) po prostu produkują kief. Teraz nadszedł czas, aby z naszego kiefu zrobić wysokiej jakości haszysz. Istnieją dwie metody przekształcenia kiefu w haszysz.
Pierwsza metoda opiera się na czystej sile mięśni. Wystarczy wsypać kief do specjalnej prasy i sprasować go w ładny, solidny blok (niektórzy producenci takich specjalnych pras zalecają pozostawienie kiefu na okres do tygodnia).
Jeśli nie masz prasy do haszyszu i chcesz przetworzyć tylko niewielką ilość kiefu, możesz go również zawinąć w papier do pieczenia i mocno uciskać palcami.
Druga metoda obróbki kiefu polega na wykorzystaniu zarówno siły jak i ciepła. Proces ten trwa trochę dłużej.
1. W pierwszej kolejności rozgrzewamy piekarnik do 160-175°C.
2. Kief owijamy ciasno, szczelnie i, co najważniejsze, wodoodpornie w celofan.
3. Następnie zawijamy całość w nasączony wodą papier z gazety. Mokry papier ma zapobiegać przypaleniu się kiefu. W ten sposób kief topi się i pod wpływem nacisku i ciepła zmienia się w haszysz.
4. Zawinięty w ten sposób kief wsadzamy do piekarnika na 10 minut.
5. Następnie wyjmujemy paczuszkę z pieca i wałkujemy ją wałkiem do ciasta. Ważny jest tu duży nacisk, szczególnie na płaskich krawędziach.
6. Zwilż paczuszkę ciepłą wodą i ponownie wsadź na 10 minut do piekarnika. Możesz powtarzać tą czynność kilkakrotnie, aby stworzyć miększy i lepszej jakości haszysz.
6. Jak już uznasz, że haszysz jest gotowy, to wsadź paczuszkę na noc do lodówki, aby haszysz mógł się ostudzić. Na drugi dzień możesz już się nim cieszyć, spalając go w joincie.
Przygotowanie i Konsumowanie Haszyszu
Haszysz jest podgrzewany, kruszony i zwykle mieszany z tytoniem, palony w joincie lub bongu lub wdychany za pomocą waporyzatora. Ponadto jest on spożywany w formie ciasteczek lub ciastek (space cookies i space cakes). Tutaj należy zwrócić szczególną uwagę na to, aby haszysz najpierw rozpuścić w tłuszczu (np. w maśle), ponieważ THC jest lipofilne. Z drugiej strony należy uważać, aby nie piec ciastek z haszyszem w zbyt gorącej temperaturze, ponieważ w przeciwnym razie THC zostanie zniszczone.
Czysty haszysz jest silniejszy niż marihuana, mimo że wywodzi się z tego samego materiału wyjściowego. W przypadku konsumpcji doustnej osiągany jest silniejszy, bardziej wyrazisty i dłuższy efekt, który jednak pojawia się później (ok. godzinę po spożyciu). W przypadku palenia działanie jest odczuwalne już po kilku sekundach. Ze względu na takie opóźnione działanie, łatwiej można doprowadzić do przedawkowania, które objawia się zawrotami głowy, mdłościami, często wymiotami, szybkim biciem serca i paniką.
W krajach europejskich efekt haszyszu nie jest silniejszy niż efekt marihuany. Potwierdzają to próbki konopi indyjskich pobrane przez samą policję, które w 2004 roku wykazały nawet wyższe średnie stężenie substancji czynnych w próbkach marihuany niż w haszyszu.
LD50 głównego składnika aktywnego tetrahydrokanabinolu (THC) u myszy wynosi 42 miligramy na kilogram masy ciała w przypadku podania dożylnego, a 482 miligramy na kilogram masy ciała w przypadku podania doustnego. U szczurów wartość LD50 wynosi 29 mg/kg w przypadku podania dożylnego i 666 mg/kg w przypadku podania doustnego.
Nie zgłoszono jeszcze śmiertelnego przedawkowania THC u ludzi. Chociaż jest to zdecydowanie najczęściej używany nielegalny narkotyk, to konopie indyjskie nie są wymienione w statystykach dotyczących przyczyn zgonów związanych z narkotykami w żadnym kraju na świecie. Sugeruje to, że bezpośrednie zagrożenie życia wynikające z używania konopi indyjskich jest praktycznie niemożliwe.
Należy zauważyć, że zawartość składników aktywnych w różnych odmianach i partiach haszyszu może się znacznie różnić, nie tylko w zależności od jakości wyjściowej (1, 2, 3 przesiew), ale zależy również od wszelkich środków chrzczących, które są dodawane do haszyszu oraz od długości i rodzaju jego przechowywania. Ale nie znaczy to, że na rynku środkowoeuropejskim nie istnieją również odmiany haszyszu o szczególnie wysokiej zawartości składników aktywnych.
Podsumowanie
Każda z tych metod produkcji haszyszu ma swoje wady i zalety, które mogłyby być omówione w innym obszernym artykule. Proponujemy zatem eksperymentowanie z kilkoma różnymi metodami i wybranie tej, która będzie dla Ciebie najlepsza.
Haszysz to bez wątpienia inny poziom doznań niż po zapaleniu samej marihuany i każdy, kto jest fanem tej rośliny, bez wątpienia chociaż raz w życiu musi spróbować niepowtarzalnego smaku, aromatu i działania prawdziwego haszu.
Sam Filozof Friedrich Nietzsche w swoim autobiograficznym piśmie Ecce homo odnosi się do konsumpcji haszyszu w następującym cytacie: „Jeśli ktoś chce uciec od nieznośnej presji, potrzebuje haszyszu. Cóż, ja potrzebowałem Wagnera.”
Polecamy również artykuł:
